Παθήσεις αγκώνα

Είναι δευτεροπαθής και οφείλεται σε κακώσεις της άρθρωσης (ενδοαρθρικά κατάγματα, συνδεσμικές βλάβες) ή σε διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα.

Παρατηρείται δυσκαμψία της άρθρωσης (κύριο εύρημα)· πόνος, περιορισμός της κινητικότητας, κριγμός κατά την εκτέλεση κινήσεων, διόγκωση της άρθρωσης. Ακτινολογικά διαπιστώνονται στένωση του μεσάρθριου διαστήματος, οστεόφυτα και καταστροφή του υποχόνδριου οστού.

Εκτός από τη συνηθισμένη φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με φυσικοθεραπεία, σύμφωνα με την αιτία που την προκαλεί, ανάλογη είναι και η αντιμετώπιση· αν υπάρχουν ελεύθερα οστικά τεμάχια στην άρθρωση αφαιρούνται χειρουργικά. Σε πολύ προχωρημένες καταστάσεις γίνεται ολική αρθροπλαστική της άρθρωσης του αγκώνα με φτωχά όμως αποτελέσματα.

Είναι η φλεγμονή της κοινής έκφυσης των τενόντων των εκτεινόντων μυών του καρπού και των δακτύλων.

Οφείλεται σε επαναλαμβανόμενες απότομες κινήσεις ραχιαίας κάμψης της πηχεοκαρπικής (σύνδρομο υπέρχρησης), ιδιαίτερα υπό αντίσταση, οι οποίες προκαλούν διάταση ή μερική ρήξη των τενόντιων ινών της κοινής έκφυσης των εκτεινόντων μυών του καρπού και των δακτύλων από την παρακονδύλια απόφυση (έξω επικόνδυλος). Πιο συχνά την εμφανίζουν άτομα που ασχολούνται με αντισφαίριση (tennis), ρίπτες, μπόουλινγκ, καθώς και άτομα που ασχολούνται με τη μουσική και τους υπολογιστές.

Κλινική εικόνα

• ήπιος και προοδευτικά επιτεινόμενος πόνος στην εξωτερική επιφάνεια του αγκώνα, ο οποίος επιδεινώνεται με την ραχιαία κάμψη της πηχεοκαρπικής και τον υπτιασμό του αντιβραχίου (άνοιγμα-κλείσιμο βρύσης, βίδωμα-ξεβίδωμα με κατσαβίδι)
• δυσκαμψία του αγκώνα (η οποία είναι εντονότερη το πρωί)
• αίσθημα νυγμών (κάψιμο)
• λειτουργική ανεπάρκεια των εκτεινόντων μυών της πηχεοκαρπικής

Κατά την κλινική εξέταση υπάρχει πόνος στην εξωτερική επιφάνεια του αγκώνα (παρακονδύλια απόφυση), ο οποίος αναπαράγεται κατά την ραχιαία κάμψη της πηχεοκαρπικής ή την έκταση των δακτύλων με αντίσταση.

Οι κινήσεις του αγκώνα είναι περιορισμένες (έκταση και υπτιασμός) και επώδυνες προς τα τελικό εύρος κίνησης ενώ οι ακτινογραφίες χωρίς παθολογικά ευρήματα.

Παγίδευση του ωλένιου νεύρου καθώς διέρχεται από μέσα από των ωλένιο σωλήνα του αγκώνα.

Υπάρχουν τρεις τύποι νευρίτιδας. Οι κακώσεις του ωλένιου νεύρου τύπου I αφορούν μια ήπια κάκωση του νεύρου με συμπτώματα παραισθησίας και αιμωδιών χωρίς την ύπαρξη μυϊκής αδυναμίας, οι τύπου II κακώσεις, εκτός των αισθητικών συμπτωμάτων επηρεάζουν και τις μυϊκές ομάδες που νευρώνει καθώς και σε τύπου ΙΙΙ που οδηγούν σε παράλυση των αντίστοιχων μυών.

Αιτιολογία
Η ωλένια νευροπάθεια προκαλείται από την παγίδευση και προστριβή του νεύρου κατά τη διαδρομή του μέσα στην ωλένια αύλακα του βραχιονίου οστού. Οι παθολογικές προσαρμογές του ωλένιου νεύρου είναι αποτέλεσμα
α)εφελκυστικών φορτίων (επαναλαμβανόμενες βλαισές φορτίσεις που δημιουργούνται στον αγκώνα σε συνθήκες αθλητικών ρίψεων, ιδίως όταν αυτές συνοδεύονται από εμβιομηχανικά ελλείμματα, όπως αστάθεια του αγκώνα). Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις η παγίδευση και η κάκωση του ωλένιου νεύρου μπορεί να μην αποτελεί την πρωταρχική κάκωση, αλλά να είναι παθολογική προσαρμογή τραυματισμού και ανεπάρκειας του ωλένιου συνδέσμου.
β) συμπιεστικών φορτίσεων, υποτροπιάζουσας αστάθειας του νεύρου (περιπτώσεις παθολογικής πάχυνσης των μαλακών μορίων, περιπτώσεις παρουσίας ουλώδους ιστού ή οστεοφύτων μέσα στην ωλένια εντομή ‘από υπέρχρηση της περιοχής.)
γ) ανατομικών ανωμαλιών της ωλένιας εντομής αλλά και συνδυασμού των προηγούμενων παραγόντων.

Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα και σημεία της πάθησης αφορούν αιμωδίες και παραισθησία στον παράμεσο και στο μικρό δάχτυλο του χεριού, καθώς και άλγος στην έσω επιφάνεια του αντιβραχίου. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι παροδικά και να εκλύονται σε συγκεκριμένες θέσεις του αγκώνα, και κυρίως στην κάμψη. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης της κάκωσης βασίζεται στην ηλεκτρομυογραφική αξιολόγησή της.

Ο δικέφαλος βραχιόνιος μυς αποτελείται από δύο τένοντες, ένας εκ των οποίων καταλήγει στην κερκίδα (στην περιοχή του αγκώνα). Ο τένοντας αυτός μετά από μια πολύ έντονη σύσπαση μπορεί να κοπεί (με συνοδεία συνήθως ενός έντονου – χαρακτηριστικού ήχου).

Συναντάται κυρίως σε άνδρες άνω των 30-40 ετών είτε κατά τη διάρκεια μιας έντονης μυικής -χειρωνακτικής δραστηριότητας είτε σε άρση έντονου βάρους (κυρίως σε αθλητές σε γυμναστήρια).

Σα βασικό σύμπτωμα υπάρχει ο πόνος και το οίδημα στην περιοχή ενώ ο μυς (δικέφαλος)συρρικνώνεται και συνήθως μαζεύεται προς τα πάνω παίρνοντας τη χαρακτηριστική ονομασία “popeye muscle”. Μετά τον τραυματισμό παρατηρείται μεγάλη απώλεια της μυικής δύναμης και της κάμψης του αγκώνα καθώς και του υπτιασμού του αντιβραχιονίου.